WEGEDOORN

WEGEDOORN (RHAMNUS CATHARTICUS) is naaste familie van Sporkehout (Rhamnus Frangula / Vuilboom).

Wegedoorn is vaak een struik tot maar 3 meter hoog, zelden uitgroeiend tot boom. Inlandse soort die al vroeg in onze geschiedenis gebruikt werd om darm- en maagproblemen aan te pakken. De latijnse naam Rhamnus Catharticus wijst ook op de doorns aan de plant en de reinigende eigenschap van de plant.

Meer informatie over de Wegedoorn op wilde-planten.nl

Wegedoorn kan men in het landschapsdeel van de Hortus in Nijmegen met de naaste familie ervan Sporkehout of Vuilboom aantreffen. Ook in de Heemtuin West-Betuwe in Geldermalsen staan er een aantal exemplaren.

WEGEDOORN, blad, tak en vruchtaanzet wilde-planten.nl

In ons land op bepaalde plekken te vinden zoals in beekoever-walbossen, bosranden, bosjes en tussen struiken ( meestal met meidoorn en in het oosten van ons land met kardinaalsmuts), soms op kalkhellingen, zeeduinen, rivierduinen en pionierbeplanting op slikken, waar geen zout of brak water (meer) komt.planten.nl

Wegedoorn is waardplant voor de dag-citroenvlinder en boomblauwtje. Ook sommige motten leven van het blad. En voor de wants Apolygus rhamnicola, en de bladvlo Trichochermes walkeri is het een waardplant. De bladeren van wegedoorn en sporkehout hebben vaak oranje zwellingen die worden veroorzaakt door kroontjesroest Puccinia coronata.

Medisch is Wegedoorn al lang gebruikt. Bij maag en darm problemen met krampen en om bloed te reinigen. Verslaving en misbruik met hoge doseringen kwam vroeger vaker voor. Dus zeker geen plant om zo (zonder Medisch voorschrift) te gaan gebruiken.

De besssen bevatten Antranoide stoffen (2 tot 5 %) waaronder Franguline, Glucfranguline als Emodine, Emodine-anthron in de vorm van Aglyka. Verder Flavonol-glykosides als Kampferolie- en Quercetine-glykoside. En ook looistoffen.

In oud volksgeloof beschermde wegedoorn tegen heksen en demonen.

Reacties zijn gesloten.