IMBOLC het eerste lente-teken

De wilgen steken kaal af

Tegen diepblauwe avondlucht.

De zon zakt weg

In winterdode stammen.

Als baken staat deze dieprood,

Gevangen tussen zwart vlechtwerk van takken.

De maan laat zich kleuren

Staat blozend vol aan de hemel

Weet dat getijden

De aarde stuurt

Naar een nieuwe lente.

Grond bedekt met transparant wit vlies.

Licht geelgroene punten doorboren

Doodse stilte

Voor een kort moment.

In beschutting kauwen schapen bedachtzaam,

Het lijf stevig gebold.

Nog even

En geboorte mekkert.

Nieuw leven

Roept

natuur uit winterslaap.