WACHTEND
VERBONDEN
IMBOLC het eerste lente-teken
De wilgen steken kaal af
Tegen diepblauwe avondlucht.
De zon zakt weg
In winterdode stammen.
Als baken staat deze dieprood,
Gevangen tussen zwart vlechtwerk van takken.
De maan laat zich kleuren
Staat blozend vol aan de hemel
Weet dat getijden
De aarde stuurt
Naar een nieuwe lente.
Grond bedekt met transparant wit vlies.
Licht geelgroene punten doorboren
Doodse stilte
Voor een kort moment.
In beschutting kauwen schapen bedachtzaam,
Het lijf stevig gebold.
Nog even
En geboorte mekkert.
Nieuw leven
Roept
natuur uit winterslaap.
DE NATUUR WACHT
